Wij hebben onze jeugd met onze ouders in De Glind gewoond.
Vader was van 1942 tot 1969 bakker in De Glind. In 1945 zijn onze ouders getrouwd en toen is moeder ook hier komen wonen. Eerst hebben ze in de pastorie gewoond en toen de bakker, die er zat ,weg ging zijn ze in dat huis met bakkerij gaan wonen. Daar zijn wij opgegroeid. Later kwam de winkel erbij. Vader stond de hele dag in de bakkerij en moeder hielp in de winkel.
Het was in die tijd zo dat de jongens in één van de bedrijven kwamen werken om een vak te leren. Het brood werd bezorgd met de bakfiets. Soms ging het mis; dan belandde de bakfiets met brood in de sloot of gracht. Dan moest er opnieuw brood gebakken worden! In de drukke decembermaand moesten wij ook helpen met bestellingen rondbrengen. Naast de zorg voor ons hebben onze ouders ook voor pleegkinderen gezorgd .Ze hebben ons later gevraagd of wij geen aandacht te kort zijn gekomen, maar wij hebben dat niet zo ervaren, het was voor ons gewoon. We hebben het wel een nadeel gevonden dat we hier toch wel heel erg afgezonderd zaten. Het voordeel was dat we om huis veel ruimte hadden om te spelen.
De boer (van Dijk) van de overkant kwam ons regelmatig halen als er jonge dieren waren geboren. Iedere avond haalden we daar verse melk. In de avonduren was vader meestal te vinden in zijn schuur. Daar was hij vaak aan het sleutelen en heeft hij ooit van zijn oude motor een grasmachine gemaakt waar hij op kon zitten. Dat gaf veel bekijks. Ook heeft hij samen met mevrouw Mulder een maquette gemaakt van De Glind.
In een strenge winter was er zoveel sneeuw gevallen en opgewaaid dat we niet naar school konden. We zaten ingesneeuwd! Het kwam zelfs op de radio! Als middelbare scholier vonden we dit natuurlijk niet erg! 25 jaar heeft vader in De Glind gewerkt, dat hebben we hier in het ontspanningsgebouw gevierd.
Met een paar pleegkinderen is er nog steeds contact. Sommigen hebben ook nog lang contact met mijn ouders gehad. Op de vorige reünie zijn we ook geweest. Toen was onze moeder er nog bij.
Een klein portret
Tijdens de reünie van 11 oktober zijn er diverse ‘kleine portretten’ gemaakt. Wil en Ria Smit vertelden ook hun verhaal.
Geef een antwoord