Ik herinner me dat wij in Scherpenzeel via de kerk twee meisjes in de ‘grote’ vakantie te logeren kregen van De Glind, De Stichting, zoals daar toen over gesproken werd. Ik pieker me suf over hun namen maar ik weet die echt niet meer. Ik weet wel dat een broertje van hen op de Hopeseweg ondergebracht werd als vakantieplek, bij een echtpaar zonder kinderen. Deze twee meisjes waren voor mij als speelkameraadjes die ik nooit had. Ik was de jongste, broers en zus waren veel ouder. Wat mij het meest is bijgebleven is het liedje wat de kinderen toen zongen:
Op de Stichting moet je wezen,
op de Stichting moet je zijn.
Daar wordt op de deur geschreven
dat de juffen ‘krengen’ zijn.
En je speelt er heel de dag.
‘k Wou dat moeder mij eens zag.
“Komt kindren, naar buiten,
daar waar de vogels fluiten.
Naar bui-ui-ten”.
Ik heb altijd aangenomen dat de kinderen de oorspronkelijke uitspraak over de
juffen zelf hadden veranderd. Maar het zal als speels bedoeld geweest zijn. De
verzuchting “k wou dat moeder mij eens zag” spreekt boekdelen. Ik ben eigenlijk ook erg benieuwd of deze twee meisjes het zich nog herinneren. Dit is erg lang geleden. Ik ben nu zelf 71 jaar en ik spreek nu uit de tijd dat ik plm 10 was.
Verder nog het volgende:
Mijn zus, Lenie Lagerweij, heeft gewerkt in één van de paviljoens. Ik denk
tussen 1954 en 1960. Is er iemand die zich haar uit die tijd herinnert? Het
betekent heel veel voor ons, daar zij is overleden toen ze 32 jaar was. Ook
haar kinderen die natuurlijk heel jong waren toen ze overleed, zouden heel
graag over haar leven daar willen horen.
Ik heb een hele zomer lang zwemles gehad in het zwembad van De Glind. In mijn (vervormde) herinnering moest ik elke schooldag voor dag en dauw op om naar het zwembad te fietsen. En het regende altijd! Dat kan natuurlijk niet kloppen, maar ik kan nog wel voelen hoe het was om aan de hengel van de badmeester te hangen!
O, en later ging ik in Barneveld naar de MULO en ook daar zaten kinderen van de Stichting in mijn klas. En Klazien Faber, die daar woonde met haar familie.
Haar vader werkte voor de Stichting? Klazien zat bij mij in de klas in Barneveld. Ik zou haar nog wel eens willen ontmoeten.
Dat zijn mijn herinneringen aan de Rudolphstichting, oftewel jeugddorp De
Glind.
Corrie Lagerweij, Leusden
september 2014
Teun van der Zee says
Hallo Corrie.
Ik heb van af 1957 tot 1969 op de stichting gewoond. Ik woonde in het hoofd gebouw midden tussen de paviljoens, daar was mijn vader concierge. U zus kan ik mij niet herinneren. Maar Klazien Faber woonde zowat naast ons en haar zus Tine zat bij mij in de klas. Laatst was er op de stichting een reünie, in verband met het 100 jarig bestaan van de stichting. Daar heb ik gehoord dat Klazien is over leden. Wie er wel was was Jan Dijkstra de oude zeemleraar, ik weet niet of U daar zwemles van hebt gehad. Jan was in de negentig dus het zou kunnen. Met vriendelijke groet Teun van der Zee Scherpenzeel