Je ligt daar op de grond met je ogen dicht
maar dan opeens zijn ze op mij gericht
Ik zie ogen die zo droevig staan
je haat dit bestaan
Je kijkt me aan als of je wilt zeggen
kan ik het helpen dat ik hier moet leggen
Ik wil doorlopen maar kan het niet
Als ik dit hoopje zo liggen ziet
Ik neem haar op mijn armen
en voel hoe ze zich wil warmen
en als ik dan zie hoe je nu bent
Ik had je toen mee naar huis genomen
en vroeg of je voorgoed bij me wilde wonen
En als ik nu in je ogen kijk
hoe ze nu de wereld inkijken
vol hoop, vol liefde en vertrouwen
Jo Derksen, 2 januari 1984
Geef een antwoord