Dit weekend hebben we bezoek van onze pleegbroer Maarten Vrolijk. Het zijn twee mooie dagen en de herinneringen aan onze tijd op de Rudolphstichting en hoe ons leven vorm heeft gekregen, geeft veel stof tot praten. Dit verhaaltje willen we jullie niet onthouden. Wat hebben Rieke en ik gelachen. We denken wel dat de verhalen en platen uit de kinderbijbel van invloed zijn geweest op Maarten. Het verhaal speelt zich af in 1965. Hij was in die tijd vier of vijf jaar oud….
– Jaap Krediet
Wilma zegt
Lieve Maarten.
Wat een prachtig verhaal , ik moest er erg om lachen.
Ik kende het verhaal ook niet.
Zo zie je maar dat ieder zijn eigen herinneringen heeft aan de Rudolf stichting.
Maar wat moest het een teleurstelling zijn geweest dat het zieltje van het konijn niet opsteeg naar de hemel.
Mooi verhaal broertje.
Els Stam zegt
Geweldig verhaal moest er ook om lachen