“Voor juffrouw De Graaf van de Donnerschool heb ik nog steeds het diepste respect en naar mijn mening verdient ze een standbeeld! Juffrouw De Graaf was een zeer sociaal bewogen, gelovig en lief mens, die er elke dag hetzelfde uitzag, zonder dat het saai was.
Dit was in mijn ogen dan ook meteen de kracht van het dorp, want alles was elke dag het zelfde, routine, het oh zo belangrijke fundament voor opgroeiende kinderen. Juf De Graaf had een kort, ietwat krullend kapsel, altijd een blouse en korte rok tot aan de knieën en een tikkeltje te grote evangelische bril op. Met achter de brillenglazen twee felle, lieve en rechtvaardige ogen die ’s ochtends, als je op school kwam, je dag al goed maakten.
In zeer korte tijd had ik mij als vertrouweling bij Juffrouw de Graaf gepromoveerd. Ik mocht briefjes brengen naar een leraar op de Besselaarschool. Zijn naam weet ik niet meer en tot op de dag van vandaag weet ik ook de inhoud van de briefjes niet. Nooit is het ook maar een seconde bij mij opgekomen om de inhoud van deze briefjes te lezen. En al had ik dat gedaan, dan had ik de inhoud nu niet prijs gegeven en met me meegenomen tot in het graf.
Eén moment dat mij voor de rest van mijn leven bijstaat, was de dag dat Juffrouw De Graaf terug kwam van een begrafenis van een nog zeer jonge bewoonster van het dorp. Zij vertelde die middag voor de klas, duidelijk zeer geëmotioneerd, hoe de begrafenis die ochtend verlopen was.
Ik voelde me toen ontzettend naar worden, kreeg het warm en kon met geen mogelijkheid in de wereld van haar wegkijken. Waar ik normaal de klas uit stoof als de schoolbel ging en mijn schaduw op de stoel achterliet, bleef ik dit keer zitten en verliet als laatste de klas. Zoals altijd stond Juffrouw De Graaf bij de deuropening om de kinderen een prettige dag toe te wensen. Ze pakte toen met haar twee warme handen mijn gezicht, keek me indringend maar niet bedreigend aan en sprak toen de voor mij legendarisch woorden: “bedankt voor je ogen”.
Vandaag de dag, met mijn 46 jaar, weet ik wat zij toen bedoelde.”
Bovenstaand is een fragment uit een langer verhaal van Jeppe Westerhof. Lees het volledige verhaal hier: 78-79_Jeppe_Westerhof.
pieter den exter zegt
Ik kan me meester Vaartjes nog herinneren. We hebben h heel vaak van zijn gastvrijheid gebruik mogen maken. Als ik bij hem op bezoek was, had ik even rust. Hij zal altijd in mij hart blijven.
Paul Visscher zegt
Meester Vaartjes is later naar Assen verhuisd. Ik heb hem nooit meer gezien.
Gr. Paul Visscher
john den broeder . zegt
hoi jeppe westerhof ,heb met veel genoegen en liefde voor dezelde lieve juf jouw verhaal gelezen ,ooit heb jij mij ingelicht over het overlijden van de juf .kun je mij de datum en eventueel laatste rustplaats via mail of fbook toesturen .misschien ooit nog eens een bezoek brengen aan haar ,vriendelijke groeten van john den broeder oud bewoner jeugddorp 1973-1980 .